Gerçek Terapi

 

Gerçek şu ki, birçok hasta terapiye değişmek için gelmez. Yani tam olarak değil.

Değişmek istediklerini düşünebilir ve bunu söyleyebilirler. Çok geçmeden, tam olarak oldukları kişi olmaya devam etmek ve hayatı kendi kendilerini sınırlayan şekillerde yaşamak istedikleri ortaya çıkar, bunu yapmak onlara daha iyi hissettirir.

Gerçek terapi, kişinin isteğinin imkânsız olduğunu yalnızca anlamasına değil, aynı zamanda gerçekten ciddiye almasına yardımcı olmakla başlar. Başka bir deyişle terapi, hasta acı veren gerçekle uzlaşmaya çalışırken, ezici bir hayal kırıklığını da kabullenebilmesiyle başlar. Kaldı ki, ne terapistin ne de bir başkasının hastalara istediklerini verme gücü vardır.

Hastaların daha farklı hissedilmeleri için daha farklı olmaları gerekir, oldukları kişiden farklılaşma anlamında. Terapötik çalışmada bypass yoktur. Paradoksal bir şekilde, gerçekçi umudun kapısını açan tam da bu korkunç hayal kırıklığıdır.

Ne yazık ki bu paradoksal durumu anlayabilen ve bu zor işi yaparken hastalarla bu yolda yürümeye kararlı olan her bir terapiste karşılık, hastaların farklı olmadan da farklı hissedebilecekleri yanılsamasını beslemekten başka bir şey yapmayan terapistler de vardır, onlara göre terapi bir çeşit sihirle çalışır.

• Jonathan Shedler, Psikoloji Profesörü, Psikoterapist (Çeviri bana ait)

• Görsel: Alessandro Malossi

Kendiliğin Çözümlenmesi

 

“Utanç duygusuna yatkın birçok kişinin güçlü idealleri yoktur, bunların çoğu, ihtirasları ile yönetilen teşhirci kişilerdir; yani kendine özgü ruhsal dengesizliğin (utanç şeklinde yaşanan) nedeni, yansızlaşmamış teşhirciliğin bene dolmasıdır, aşırı güçlü bir idealler sistemi karşısında benin görece zayıf kalması değil. Böyle insanların kendi başarısızlıklarına karşı verdikleri yoğun tepkiler de, -nadir istisnalar dışında- üst benin bir etkinliği değildir. Hırslı ve teşhirci hedeflerine ulaşma yolunda yenilgi yaşadıktan sonra, bu türden insanlar genellikle ilk önce dağlayan bir utanç ve ardından da kendilerini başarılı rakiple kıyaslayarak, yoğun bir haset yaşarlar.”

• Heinz Kohut, Kendiliğin Çözümlenmesi

Görsel: Annie Collinge

Üç Hayatım Olsaydı

Üç hayatım olsaydı, ikisinde seninle evlenirdim.

Ya üçüncüsünde? O öteki hayatta Starbucks'tayım, tek başına oturmuş, yazıyorum -- 

bir anı, belki bir roman ya da bu şiiri. Çocuksuzum, muhtemelen, 

nehir manzaralı küçük bir dairem,

ve kitaplarım -- bir sürü kitap ve okuyacak zaman.

Birlikte güldüğüm arkadaşlar; ara sıra bir adam,

hafta sonu için yalnızca, tenin canlanması neye benziyordu hatırlamak için. 

Bu hayatta daha zayıfım, veganım, yoga yapıyorum. Sanat filmlerine, çiftçi pazarlarına gidiyorum, 

uçuşan eteklerim, iri takılarımla martini içiyorum.

Maine kıyısında tatil yapıyor, pazen bir gömlek giyiyorum

Ter ve tıraş losyonu kokusunu kendisinden çok sevdiğim hafta sonu adamını ardımda bırakmışım. 

sahilde yürüyorum gün doğumunda, mükemmel spiral deniz kabukları buluyor, 

suyun kumda bıraktığı izlere bakıyorum. Ve bazen merak ediyorum acaba bulabilecek miyim seni.

If I Had Three Lives

If I had three lives, I'd marry you in two. 

And the other? That life over there at Starbucks, sitting alone, writing -- a memoir, maybe a novel or this poem. No kids, probably, a small apartment with a view of the river, and books -- lots of books and time to read. 

Friends to laugh with; a man sometimes, for a weekend, to remember what skin feels like when it's alive. I'm thinner in that life, vegan, practice yoga. I go to art films, farmers markets, drink martinis in swingy skirts and big jewelry.

I vacation on the Maine coast and wear a flannel shirt weekend guy left behind, loving the smell of sweat and aftershave more than I do him. I walk the beach at sunrise, find perfect shell spirals and study pockmarks water makes in sand. And I wonder sometimes if I'll ever find you. 

Sarah Russell

Çeviren: Nuray Önoğlu

Görsel.